vrijdag 4 maart 2016

"De 5 meest irritante foodietermen"

Gevonden op de FB van "Koken met Karin": "Irritante foodietermen: mijn collega Nanette (Eet echt eten) weet het altijd zo heerlijk te verwoorden."

En wat zijn we het weer met elkaar eens, het wordt haast griezelig! Oké, Nanette chargeert een beetje, maar die bloemkoolpizza vond ik zelf ook net-niet en die zogenaamde gezonde snoeperijen zijn je reinste onzin.

Iedereen die 1 of meer foodbloggers, fitgirls, paleoadepten of andere foodmensen volgt op social media kent ze…..de bizarre termen waarmee deze types zich onderscheiden van het voedselklootjesvolk. En hoewel ik mezelf trots de titel “foodfundi” heb toegedicht vind ik onderstaande 5 termen gewoonweg “zum kotzen”. Ze staan voor stromingen in voedselland waarvan ik vind dat ze consumenten eerder aanmoedigen tot een scheve verhouding met hun dagelijks eten dan dat ze (zoals vaak wel geclaimd) bijdragen aan betere voorlichting of een gezonde relatie met wat je nu eigenlijk in je mond stopt. Lees en huiver.

Superfoods

Wie mij een beetje heeft gevolgd de afgelopen jaren kent mijn mening over superfoods. Onbegrijpelijk dat rare poeders en viezig opgedroogde besjes een absolute heldenstatus genieten, ver verheven boven het “gewone” groente en fruit assortiment. Waarom zou je in vredesnaam vogelzaad en tarwegras door je macapoeder/berriesmoothie mixen? Geeft zo’n drankje instant gezondsheidsvoordeel of boosten dergelijke termen vooral je ego? “Kijk mij eens goed bezig zijn.”  Keer op keer wordt aangetoond dat deze schreeuwend dure producten nauwelijks gezondheidsvoordeel bieden boven spinazie, boerenkool, appels, aardbeien, avocado’s, noten etc.  en slechts bijdragen aan de financiële gezondheid van hun leveranciers. Superfoods zijn enkel geschikt voor 1 type mens: de superfool.

Bloemkoolpizza, courgetti, wortelli

Ga weg, maar dan ook echt! Met jullie doorgedraaide anti-glutenwaanzin en low carb geneuzel. Prima dat jij de indruk hebt dat granen duivelsvoedsel zijn, maar blijf wel van onze zalige graangerechten af. Goede spaghetti, fusilli en andere pasta wordt gemaakt van geweldige kwaliteit durumtarwe, vers of gedroogd verkocht en zijn niet te versmaden met een lekkere saus. Die miezerige wortel en drabbige courgette slierten daarmee vergelijken is ronduit laster. De absolute uitsmijter in deze is de bloemkoolpizza. Hoezo, pizza? Omdat je ergens een soort van bodem van maakt en deze vervolgens belegt met e.e.a. is het pizza? Godenvoer uit Napels versus “iets” wat eruit ziet alsof al eens door iemand gegeten is. Foodgriezels, wees eens creatief en bedenk zelf namen voor jullie fantastische culinaire vondsten –sic-. I rest my case.

Vegetarisch vlees

Bovenstaande “bloemkoolpizzarant” is eigenlijk ook op de term “vegetarisch vlees” van toepassing, maar dekt de lading nog niet afdoende. Minder vlees of geen vlees, prima. Beter voor de aarde ook. Maar je tofuprak met e-nummers of je lupinemaalsel vol smaak/kleur/geurstoffen vlees willen noemen is gewoon zot. Mensen die genieten van courghetti met bolognesesaus hebben in ieder geval nog “echt eten” gekookt. Dat kun je van lupineworstjes, vegetarische kipstukjes en speckjes niet zeggen. Nog hilarischer is dat veel mensen denken dat het een gezond alternatief is. Pollan zei ooit: eet niets waar meer dan 5 verschillende ingrediënten op het etiket vermeld staat. Check voor de grap eens het etiket van je lupineworstje of je Mc2burger en dan rest er eigenijk nog maar 1 optie: exit met dat vegetarische vlees, hallo Ottolenghi en andere fantastische groentenkookboeken.

Cheat meals en guilty pleasures

Je bent heel bewust met je voeding bezig, eet bij voorkeur gezond en zelf bereid maar eens per zelf gekozen periode prop je je helemaal vol met de meest gore viezigheden* die de voedselindustrie heeft weten te bedenken. Allemaal onder het mom van “zo houd ik m’n zelfgekozen lijdensweg tenminste vol”. Grappig hoe de meest verstokte gezondheidsfreaks, hun supergezonde levenswijze altijd breed etalerend, eigenlijk niet meer dan zielige mensjes zijn met een behoorlijk verstoorde relatie met eten. Naar mijn menig dan hè. Guilty pleasures vallen in dezelfde categorie. Over iets lekkers hoef je je nooit schuldig te voelen en iedereen die anders beweert spoort niet in de bovenkamer. Ksssjjjt, wegwezen!
*gore viezigheden: google maar eens op cheat meals. Succes

Gezond snoepen

Om te janken, deze term. Gezond is prima, snoepen ook (met mate). Maar gezond snoepen haalt alle plezier uit snoepen weg. Maar dan ook alle plezier. Noem het een tussendoortje, maar zo’n havermeel/bananenbrownie is gewoon geen snoep. Nee! Nee! Nee! Een dubbelchoc brownie met cheesecakevulling en fudgeglazuur is dat wel. Snoepen mag! En hoeft niet gezond te zijn. Daarbij, echt elk “gezond snoepen” recept is een slap aftreksel van het origineel. Stop daarmee. Waar bloemkoolpizza en courgetti niets te maken hebben met hun naamgevers geldt dat ook voor avocadocheesecake en veganbrownies. Meeliften op het succes van het originele gerecht, hoe sneu is dat nu eigenlijk.
O, en die reep met dadels, fijngeprakte goijjjjjbessen, rozijnen, kokosflakes en agavestroop bevat waarschijnlijk meer suikers dan een Mars. En ook van natuurlijke suikers bestaat er zoiets als teveel.
Tot slot: iedereen moet uiteindelijk lekker zelf weten wat ie eet. Maar een beetje meer bewustwording over de eigenlijke strekking van bovenstaande termen zou geen kwaad kunnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten