zondag 26 september 2004

Heerlijke film gezien!

Madame Jeanette met o.a. Jettie Mathurin als de winti-vrouw Madame Jeanette.
"Madame Jeanette" is eigenlijk een snoeihete peper, ze zien eruit als kleine rimpelige paprikaatjes.

De film gaat over de Surinaams-Hindoestaanse Bibi, die getrouwd is met de Creoolse Ted. Als Ted in de gevangenis komt, raakt Bibi in de financiele problemen. Dankzij een orakel van Madame Jeanette besluit ze een cateringbedrijf te beginnen. Dat wordt een enorm succes!
Als Ted uit de gevangenis komt, kan zijn ego het niet verwerken dat zijn vrouw het financieel redt zonder hem. Ook hij bezoekt Madame Jeanette. Moraal: volg je dromen, dan komt het goed!

Ted en Bibi volgen hun dromen en inderdaad, het komt goed!

Een heerlijke film om naar te kijken!
De film is uit 2004 maar kwam niet de bioscoop in omdat er werd gedacht dat het zou floppen. Jammer...

woensdag 15 september 2004

Kokkie Polderdame

Half september is het weer zover: het jaarlijkse uitje met mijn mailvriendinnen! Het is de 3e keer dat we met ons (bijna) allen (14 meiden) een groot huisje huren voor een weekend.

Het is traditie geworden dat de meiden zaterdag gaan shoppen. Nou heb ik daar een grondige hekel aan ;) maar dáár hadden we al vanaf de eerste keer een oplossing voor gevonden: terwijl zij hun beursjes leeg lieten schudden, bereidde ik een uitgebreide maaltijd! Zo snijdt het mes aan 2 kanten: zíj een shopmiddag, ík even rust (heb ik gewoon nodig in zo'n druk weekend), mijn mp3-speler op 10 en op mijn gemak kokkerellen, mijn hobby!

De vorige keren wilden de dames Mexicaans. Ofwel tortilla's en zo. Dat kende ik niet, ik heb het moeten leren en heel hard moeten oefenen... maar het lukte!
Nu heb ik voorgesteld een Indische rijsttafel te maken. Vrijwel unaniem gingen de meiden daarmee accoord.!

Maar... een échte rijsttafel maak je niet effe snel met zakjes van de Conimex. Nee, een échte rijsttafel bestaat uit, ik citeer:

Er is een vaste regel voor het samenstellen van een rijsttafel. Om te beginnen serveert U rijst, dit kan gewone witte rijst zijn, nasi goreng of nasi koening met daarbij een aantal bijgerechten, liefst zo gevariëerd mogelijk;dus niet alleen maar vleesgerechten en geen of slechts 1 groentegerecht maar een sortering van verschillende hoofdingrediënten. Kies bijv. een gerecht met vlees, een met vis, een met kip, een met ei en een groentegerecht. Maak de maaltijd compleet met een aantal bijgerechten als atjar (zoetzuur), gorengans (drooggebakken gerechten), sambal en een of andere soort kroepoek. Wilt U een uitgebreidere maaltijd, kies dan een tweede gerecht van elke soort; vlees, vis, gevogelte, ei, groente enzovoort. Het verdient aanbeveling bij het plannen van een rijsttafel een echt werkschema te maken. 

En daar ben ik inmiddels mee begonnen. Ik heb om te beginnen een menu gemaakt en die ziet er zó uit:

Sambal compagnie van de legerkok
Sambal goreng buncis (sperzieboontjes)
Atjar Tjampoer
Serundeng
Sambal goreng telor (met ei)
Ikan bumbu Bali
Babi kecap
Abon-abon
Ajam semoor
Nasi putih en Nasi goreng
Sajoer lodeh
Krupuk
Rujak manis

Heel wat werk, als je alles zélf wil maken! Maar gelukkig hebben we een grote vriezer en kan e.e.a. van tevoren worden gemaakt. En daarmee ben ik inmiddels begonnen! Het hele gezin loopt kwijlend door het huis en de afwasmachine draait overuren...!

vrijdag 3 september 2004

Gordon Ramsey

Wie regelmatig kookprogramma's ziet, zal ook de Schotse Gordon Ramsey wel eens hebben gezien. Deze meneer heeft in razend tempo een driesterren-Michelinrestaurant uit de grond gestampt. De manier waaróp is behoorlijk controversieel... Meneer Ramsey is, op zijn zachtst gezegd, een beul voor zijn personeel, schuwt het bekende "fourletterword" beginnend met de letter F, niet... maar toch...

Vanavond op één van de commerciële zenders een uitzending gezien met deze vloekende en scheldende topkok. Hij zocht een nieuwe uitdaging, en met de tv-camera's in de rug vond hij die ook. Namelijk: een kwijnend restaurantje... en dan zou hij moeten ontdekken waaróm dat restaurantje niet floreerde...

Ergens in de Britse provincie vond hij zo'n restaurant. Dat restaurant zou HET toprestaurant van de regio moeten worden, er was een "topkok" van 21 jaar oud aangetrokken... maar waarom werkte het niet?

Ramsey ging op onderzoek uit. Het eerste beeld dat hij kreeg was: ontluisterend. Zelfs gratis wilden voorbijgangers geen vorkje komen prikken in dat restaurant, en toen er toch nog een handjevol mensen toehapten, bleek waarom: het restaurant deugde van geen kanten...

Het was de bedoeling dat dat restaurant hoge kwaliteit zou bieden. Maar dat was onmogelijk. Vanwege de chefkok... Een 21-jarige jongen, dol op koken en zo, maar al snel bleek dat hij vooral een grote mond tegen zijn bazin had (die zich daardoor liet intimideren), maar geen greintje talent in de keuken... Ramsey himself werd zelfs vergiftigd, toen deze ambitieuze jongen hem een schelpdiergerechtje aanbood, waarvan één van de hoofdingrediënten zwaar bedorven was... en toen Ramsey deze jongen een simpele omelet liet bakken, bleek, dat die jongen zelfs dat niet kon...

Met heel veel training, eerst met de bekende grote Ramsey-bek, later iets subtieler, werd deze "chefkok" getraind. Zijn eerste proef was: bereid een menu voor je ouders en grootouders. Als ik zeg dat het brandalarm afging, en dat een ovenbereiding letterlijk in vlammen opging, overdrijf ik niet... Maar ja, "hun jongen" wilde zo graag koken... 

Anyway, dat restaurantje moest gered worden...! Valentijnsdag was dé uitdaging! Nadat het menuutje voor ouders en grootouders in vlammen was opgegaan, wist Ramsey de "chefkok" ervan te overtuigen, dat '"koken op driesterrenniveau" niet voor hem was weggelegd. Kook simpel maar goed, was de boodschap!

Met hangen en wurgen overleefde het restaurantje Valentijnsdag! Mede dankzij Ramsey werd het een succes!

Een maand later bracht Ramsey een bezoekje aan het restaurant... en ontdekte dat de hoopvolle gasten het weer de rug toe hadden gekeerd, dat de "chefkok" er weer een puinhoop van maakte... Daarnaast bekte de "chefkok" inmiddels zijn bazin weer af... Na een ruzie koos de "chefkok" eieren voor zijn geld en nam ontslag.

Moraal van dit verhaal: het is altijd goed om te proberen je dromen war te maken! Die "chefkok" was dol op koken, maar miste werkelijk alles om er zijn beroep van te maken... Heel triest, maar die was echt niet geschikt voor zijn beroep.
Daarnaast: de eigenaresse van het retaurant kwam nooit in de keuken, wist absoluut niet wat er gebeurde en liet zich intimideren door de grote bek van de "chefkok". Als je "baas" wil zin van een onderneming, moet je echt uit het goede hout zijn gesneden en dondersgoed in de gaten houden wat er in het hart van je bedrijf gebeurt...!

Zelfs iemand met een mega-grote bek als Gordon Ramsey, die zowel de "chefkok" als de eigenaresse kansen gaf, en nog eens, en nog eens, en nog eens, kan wel eens een zachte heelmeester zijn die stinkende wonden nalaat. Heel goed dat hij allen telkens nieuwe kansen gaf, maar als ik in zijn schoenen stond, had ik die "chefkok"al veel eerder vervangen...  Maar ik kan het ook wel begrijpen dat je iemand kansen wilt geven om zijn droom werkelijkheid te laten worden. Lastig dilemma.

Toch... een "chefkok" die zelfs een omelet verpest, is te vergelijken met een computerspecialist die nog niet eens weet hoe je een 386-computer aan de gang kan helpen en je zelfs vragend aankijkt als hij Windows 3.1, MS-DOS 6.0 en WP 4.2 ziet...

zondag 7 maart 2004

Strandhotel Camperduin

Ik kan maar niet uitgesproken raken over het heerlijke etmaal in ons hotelletje...

Allereerst de ontvangst... De "baas" zelf was die ochtend net vertrokken op vakantie, maar hij had een zeer goede vervanger! Wie het absolute tegendeel van Fawlty Towers wil meemaken, is bij hem op het goede adres!

En dan de keuken... De kok was net 2 dagen in dienst, maar wat hebben ze met hem een tovenaar in dienst genomen...!

Ik kan je het dagmenu geven, dat we kregen. Mosterdsoep met zalmsnippers. Varkenshaasje gevuld met champignons en uien. IJs met aardbeien.
Ziet er op het scherm heel aardig uit! Maar de kok is degene die het daadwerkelijk moet waarmaken...

En dat dééd hij!!!

Vooraf kregen we vers stokbrood met tapenade. En die was zelfgemaakt. Toen al moesten we ons erg bedwingen om niet het schaaltje waarom de tapenade had gelegen, af te likken...

De mosterdsoep was perfect in alle opzichten. Niet te zout, niet te flauw. En Polderheer is iemand die al heel gauw om de maggi roept, maar nu kwam het woord niet eens in hem op... Zelfs zout en peper bleven onaangeroerd, en dat heb ik na bijna 19 jaar huwelijk nog maar zelden voor elkaar gekregen, terwijl ik toch echt niet onverdienstelijk kook...

Het varkenshaasje was enigszins rosé en lekker mals. De vulling bestond uit piepkleine dobbelsteentjes champignons, ui, en ik proefde ook tomaat en olijf. Daarbij waren aardappeltjes, met een wat kaas, room en roomboter. Alweer had de kok de zoutpot met mate gehanteerd! Compliment!
En heerlijke groente! Een mengseltje van wortelplakjes, broccoli en zo. Niks blik, nee, vérs! Gestoomd of gekookt met een bouillonblokje, lekker knapperig nog. Ja, zo lust ik elke dag wel groente!
Polderheer bestelde nog een kommetje van die aardappeltjes... 

En toe eenvoudig maar ontieglijk lekker vanille-ijs met verse aardbeien.